dijous, 14 de maig del 2020

Cellers, 24 de juny de 2016 (notes d'un diari de camp)


Wikiloc | Foto de Estació de Cellers-Llimiana (3/5)

Primer dia de la utilització d'una caseta abandonada a prop de Cellers. He arreglat l'espai, que estava ple de restes d'objectes i runa deixades pel darrer usuari.
En principi la caseta té l'aspecte d'haver estat feta sevir com a magatzem, tot i que, entre els objectes abandonats hi havia set matalassos, apilats de peu en un racó.
Més de la meitat del contingut de la caseta és inservible, pel seu deteriorament, la brutícia i la dubtosa utilitat, sense comptar, es clar, les restes de paret i sostre caiguts.
Tot i això, conservaré coses que poden arribar a ser reutilitzades i aprofitades: alguns accessoris per a bicicleta, taulons de fusta, claus, bisos, caragols, algunes llibretes antigues, un parell de neveres d'acampada, uns penjarobes, tubs de regar, una taula, rajoles i altres petits objectes difícils de catalogar.

La caseta en principi entra dins dels meus plans com a lloc reservat principalment per al descans nocturn i, alhora, on deso els objectes de més valor o, si més no, els objectes que han d'estar més protegits, sigui perque no són meus sinò un préstec, o bé perque són els que preciso amb assiduitat o són difícils de restituir: llums, llibres de biblioteca, roba de diari, sac de dormir, menjar, estris per a la higiene, etc...
Apart de la tenda, però molt a prop, vaig improvisar un espai accessori, mitjançant un sobresostre blau fosc, que permet una ombra més opaca on arrecerar els aliments que més pateixen amb la calor.
A mig camí entre la tenda i la caseta es troben les zones de bany. Dues llacunes que es nodreixen directament de l'aigua que conté el pantà de Cellers-Terradets. Una de les llacunes està habilitada per activitars de lleure, amb espais per a picnics i platjeta.
L'altra llacuna és més feréstega i envoltada de canyissar, que dificulta l'entrada a l'aigua, tot i que he habilitat un espai per a accedir-hi

El conjunt, caseta, tenda, llacunes...es troba a pocs quilòmetres de Tremp, en un itinerari que representa uns vint minuts  de conducció amb el Mega (a una mitja de 40 quilòmetres/hora).
El meu proper objectiu és conseguir una major comoditat a la caseta, això vol dir principalment, trobar o comprar una cadira que em permeti llegir i escriure sense patiments ( ara sec sobre un vell bidó de cola).
També estudiaré la manera d'aprofitar millor la llum solar. Una finestra està tapiada amb fustes i la porta principal està tancada amb pany i no es pot obrir. També caldrà, quan hi pugui pujar, assegurar que no hi hagi cap element del sostre que pugui caure..

dimecres, 3 d’abril del 2019

Llimiana

Imatge relacionada
Llimiana
mapa
La vilaĝo Llimiana posedas municipan teritorion kiu situas sude de la regiono Pallars Jussà, en la antaŭpirenea zono, en provinco Lleida (Ilerdo). La vilaĝo troviĝas sur roka montopinto ĉe la montaro Montsec. Disde sia alteca situo oni povas facile kontempli la Valon de Barcedana, la intermonton de Terradets kaj la riveron Noguera Pallaresa, inkluzive de ĝia diklago, nome Pantà de Cellers. Llimiana komunikiĝas per loka ŝoseo kiu deflankiĝas de la ĉefa ŝoseo C-13, kiu venas serpentume al monto post surirado de ponto super la rivero. Tiu loka ŝoseo trakrucas alian kiu iras al vilaĝeto konata kiel Els Masos (La Kampardomoj) kaj poste al vilaĝo Gavet de la Conca. Iom pli proksime de Llimiana, alia ŝoseo kondukas al la vilaĝoj de la Valo de Barcedana, finiĝanta ĉe antikva, jam ruiniĝinta vilao Hostal Roig.

Resultat d'imatges de els obacs de Llimiana
Els Obacs de Llimiana
Krom El Masos, estas ankoraŭ alia disa vilaĝeto kiu apartenas al la municipo, Els Obacs de Llimiana. Ĝia centro konsistas el kelketo da domoj ĉirkaŭ preĝejo.

La municipa grandeco etendiĝas ĝis parto de la montaro Montsec de Rúbies, kie eblas trovi interesajn vidindaĵojn, kiel la Cova dels Muricecs ( Groto de la Vespertoj), la ermitejo de Sant Salvador del Bosc, La Cova del Gel ( Groto de la Glacio) kaj la rivera elektrocentralo de Terradets (1935).

En la apuda monto de Sant Gervàs troviĝas la antikva ermitejo de Sant Andreu, malkovrita en 1970, el romanika stilo iom speciala ĉar konstruita kun ĝemelaj absidoj.

Resultat d'imatges de sant salvador del bosc
Sant Salvador del Bosc
Llimiana estas malgranda vilaĝo kun 150 censitaj loĝantoj. En ĝia centro elstaras romanika granda preĝejo nomata de Santa Maria de la Cinta (Sankta Maria de la Rubando) kaj ĝi estis konstruita dum la 11a jarcento. La preĝejo situas inter la ĉefplaco (Plaça Major) kaj la Plaça del Fossar Vell (Placo de la Tombo-Foso). En la ĉefplaco staras ankaŭ sonorilturo kaj la ĉepreĝeja pastro-loĝejo (rectoria). Iom apude kaj meze de la placo leviĝas cisterno-turo. Ĉe unu flanko de la placo menciindas Casa Pedro ( Domo de Petro) kaj Casa de la Vila (la urbodomo).

Resultat d'imatges de museu bonifaci llimiana
Muzeo de Doktoro Bonifaci
Apud la ĉefplaco troveblas la domo de Doktoro Bonifaci, kiu estis adaptita por servi kiel sanitara servejo en sia parto plej malalta. La unua etaĝo konvertiĝis al muzeo kiel ekzemplo de Pallars-domo de la komenco de la 19a jarcento. En ĝi loĝia kvar generacioj de kuracistoj kaj ĝi estas omaĝo al la lasta kaj tre prestiĝa doktoro kiu ekziliĝis tra diversaj eŭropaj landoj: la doktoro Josep Bonifaci.

Fragmento tradukita el la retpaĝo: Llimiana.com




dimecres, 29 de novembre del 2017

Valdibrucia, intermonta pacoazo

Valdibrucia estas grupo de domoj kiu situas je 5 kilometroj de la centro de Badia Tebalda.



ACCOGLIENZA   -   PROGRAMMI - EVENTI - V A L D I B R U C I A


Malbonaj novaĵoj: Estas loko malfacile atingebla, kie pli malvarmas ol varmas, kie oni manĝas nek viandon nek fiŝon, kie estas invademaj bestoj (hundoj, katoj, kaproj, kokinoj...), kie poŝtelefonoj ne ĝuas facilan ondkonekton, kie oftas vento, kie oni sentas sin puŝita al ludado, kie kelkaj masaĝoj estas doloraj. Ĉi tie ne estas vendejoj, oni ne spektas televidon. La noktoj estas profundaj kaj la silento plena...

Bonaj novaĵoj: Ĉi tie oni rejuniĝas, oni manĝas tre bone kaj abunde, oni promenas neforgeseblajn padojn, oni trankvile vivas, sen telefono nek televido. Ĉi tie naskiĝas amikecoj, oni malkovras mirindaĵojn, ricevas agrablajn masaĝojn kaj utilajn terapiojn. Oni pace dormas, dumnokte homoj tuŝas la stelojn, ili karesas hundojn, katojn, azenojn, meleagrojn...

La adiaŭantoj restas amikoj kaj, en la momento de la foriro, ili jam planas la revenon!

En Valdibrucia la programo pri helpo al homoj, subteno, kuirado kaj organizado de la renkontiĝoj estas zorgataj de la Asocio Arcadinoi-Onlus, same kiel pri  la mastrumado de la Domo-por-Ferioj ("ARCA"), pri kiu respondecas Pierre, Imma, la asocianoj de Arcadinoi kaj la portempaj volontuloj. Pierre Pellizzari okupiĝas pri konsultoj kaj administrado de la servo Bed-and-Breakfast (Dormejo kaj Matenmanĝo).

Malferma periodo

La vilaĝo Valdibrucia akceptas ĉiujare vizitantojn kaj amikojn dum la periodo "printempo-somero", proksimume de la 20a de aprilo ĝis la 20a de oktobro (ĉiujare). Oni antaŭvidas kelkajn aktivaĵojn kaj trejnstaĝojn por la asocianoj, tamen la terapioj por sentoksiĝo estas ĉiam disponeblaj.

En vintro oni malfermas de la 23a de decembro ĝis la 11a de januaro (ĉiujare), por kune pasigi la kristnaskajn festotagojn, jarfinon kaj epifanion.



Por plia informiĝo vi povas viziti la italan fonton: Valdibrucia

Tie estas ankaŭ ligo al video en kiu oni intervjuas la Perre Pellizari, la koro kaj motoro de la projekto:


dissabte, 1 de juliol del 2017

La kongreso de la steloj

Àger-Montsec (pr. "aĵe-montsek"), en la antaŭ-pirenea montaro, estas zono kun Stelluma Certigo, kio signifas ke temas pri areo kiu havas bonegan ĉielkvaliton por esplori la Universon. Venu, aŭskultu en esperanto kaj ĝuu, kaj planetarian sesion ĉe Okulo de Montsec kondukita de la prezidanto de la Akademio Internacia de la Sciencoj, profesoro Amri Wandel , kaj observadan sesion de la ĉielo ĉe la parko de teleskopoj kondukita de astronomo de Calar Alto , David Galadí-Enríquez , en unika instalaĵo en la mondo:



Krom tiuj du doktoroj pri astrofiziko, jen eminentaj esperantistoj kiuj riĉigas nian programon per imponaj prelegoj: Miguel Fernández, Miguel Gutiérrez, Abel Montagut, kaj aliaj programeroj kun Michael Boris, Jorge Camacho, Mon Cardona, Montserrat Franquesa, Esther Inglada, Pedro M. Martin Burutxaga, Ramon Perera, Pedro Sanz, Carles Vela. Estas ankaŭ ne-esperantistaj program-kontribuantoj: Christian Aguilera Couceiro, Jordi Bilbeny kaj Benito Muros.
Rimarkindas ankaŭ la inaŭgura prelego "Pacistoj en mondo eterne militanta, en la centjariĝo de la morto de Zamenhof" de Xavier Alcalde, katalune kaj Alfons Tur, esperante.

Informa fonto: Esperanto.cat

dilluns, 17 d’abril del 2017

dijous, 13 d’abril del 2017

La Danco de la Morto - Verges (Katalunio)

Laŭ kelkaj historiistoj ĝia origino datiĝas en la 14a jarcento kaj enkadriĝas en la katastrofaj infektepidemioj de la tiama Eŭropo. Ĝin eblas spekti ĉiun paskan ĵaŭdon en la koncerna vilaĝo Verges